Ahmed Siyâhî Efendi, 1777 (H.1191) senesinde Kastamonu’da doğdu. Babası Derviş Demirci Ahmed Efendi’dir. Nakşibendiyye yolunun büyüğü Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin talebelerindendir...
Ahmed Siyâhî Efendi, hocası Mustafa Efendinin bir işareti üzerine, kendisini irşâd edecek, yetiştirecek “Hâlid” ismindeki zâtı aramaya başladı. Karadan hacca gitmek üzere yola çıktı. Şam’a vardığı zaman Nakşibendiyye yolunun büyüğü Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin ismini duyunca; “Hocam Şeyh Mustafa Efendinin buyurduğu Hâlid bu olabilir” diyerek hemen sohbetlerine devam etti ve talebeleri arasına katıldı...
Hocasıyla Kâbe yollarında...
Ahmed Siyâhî Efendi, bir gün, hocası Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî ile birlikte hacca gitti. Hac ibâdetini tamamladıktan sonra hocası ile tekrar Şam’a dönerek bir müddet daha kaldı. Mevlânâ Hâlid hazretleri ona, insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını öğretmesi, doğru yolu göstermesi için icâzet, diploma verip vazîfelendirince, 1827 senesinde Kastamonu’ya döndü.
Kastamonu’ya dönüşünde Abdülbâkî Medresesi Müderrisliğine tâyin edildi. Bir taraftan talebelere ilim öğretir, diğer taraftan insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını anlatırdı. Kendisini sevenleri ve talebeleri gün geçtikçe arttığı halde, çekemeyen, karşı çıkan ve düşmanlık besleyenler de vardı.
Bir gün Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin meşhur halîfelerinden Abdülfettâh-ı Akrî hazretleri, Bağdât’tan İstanbul’a gelirken Ahmed Siyâhî’yi ziyâret için Kastamonu’ya uğradı. Bu durum şeyhi ve talebelerini çok sevindirdi. Ayrıca şeyhin büyüklüğünü göremeyenlerin gözlerindeki perdelerin açılmasına yol açtı.
“Aman yâ Resûlallah!”
Ömrünün sonuna kadar talebe yetiştiren Ahmed Siyâhî hazretleri, insanlara Allahü teâlânın emir ve yasaklarını anlatarak, onların dünya ve âhirette kurtulmaları için çalıştı. 1874 (H.1291) senesinde doksan beş yaşında olduğu halde “Aman yâ Resûlallah!” dedikten sonra vefât etti. Cenâze namazında bütün Kastamonulular hazır bulundu...